ထိုတစ္ေန႔

ေရႊထီးေလးလက္ ျဖန္႔ေဝက်က္၍

ျငိမ္သက္အိပ္ေပ်ာ္ ေနဘိေသာ္လွ်င္

ေခၚ၍မၾကား ေအာ္မၾကားေခ်

တရားရႈမွတ္ ေနဘိလက္သို႔

ပါးစပ္ေစ့ကာ ခ်မ်က္လႊာႏွင့္

ခုခါရုပ္ဆင္း မပ်က္ယြင့္ဘဲ

ဝင္းစက္သားေရ နဂိုေနႏွင့္

အေမ ေသပန္းပြင့္ေလၿပီ..

မၾကားခ်င္ဆံုး

မႀကံဳခ်င္ဆံုး

မၾကည့္ခ်င္ဆံုး

အဆံုးတစ္ေကြ႔ ူထုိတစ္ေန႔ကို

မေတြရေအာင္ဘယ္သို႔ေရွာင္လည္း

ေရွာင္လႊဲမရ အနိစၥကို

စိတ္ကသိလည္း ေျဖႏုိင္ခဲစြ

ပြဲ႔ေတြအပူ သံျမည့္ဆူသည္

ဘယ္သူသိႏိုင္ပါ့မလည္း အေမ

ေမးခ်င္တာေလးေမး၍မရ

ေကြ်းခ်င္တာေလး ေကြ်း၍မရ

ေပးခ်င္တာေလး ေပး၍မရ