ေရႊထီးေလးလက္ ျဖန္႔ေဝက်က္၍
ျငိမ္သက္အိပ္ေပ်ာ္ ေနဘိေသာ္လွ်င္
ေခၚ၍မၾကား ေအာ္မၾကားေခ်
တရားရႈမွတ္ ေနဘိလက္သို႔
ပါးစပ္ေစ့ကာ ခ်မ်က္လႊာႏွင့္
ခုခါရုပ္ဆင္း မပ်က္ယြင့္ဘဲ
ဝင္းစက္သားေရ နဂိုေနႏွင့္
အေမ ေသပန္းပြင့္ေလၿပီ..
မၾကားခ်င္ဆံုး
မႀကံဳခ်င္ဆံုး
မၾကည့္ခ်င္ဆံုး
အဆံုးတစ္ေကြ႔ ူထုိတစ္ေန႔ကို
မေတြရေအာင္ဘယ္သို႔ေရွာင္လည္း
ေရွာင္လႊဲမရ အနိစၥကို 
စိတ္ကသိလည္း ေျဖႏုိင္ခဲစြ
ပြဲ႔ေတြအပူ သံျမည့္ဆူသည္
ဘယ္သူသိႏိုင္ပါ့မလည္း အေမ
ေမးခ်င္တာေလးေမး၍မရ
ေကြ်းခ်င္တာေလး ေကြ်း၍မရ
ေပးခ်င္တာေလး ေပး၍မရ
မရေလေလ ရခ်င္ေလပါ
အေမမရွိ အေဖမရွိ
မိဖမဲ့သား မ်က္ကြတ္ထားလ်က္
သြားရက္ခဲ့ၿပီေနာ္ အေမ....။
သားသမီး အပူ ေျမးအပူနဲ႔
အပူေတြသိမ္း ဒုကၡျငိမ္းေပါ့
လိမ္းက်ံခဲ့ရ လူ႔ဘဝ၏
ေသာက ျမဴေငြ႔ အေမေမ့ေပါ့
အေမ့ထံပါး သမီးသားတုိ႔
ဝပ္တြားတြပ္ကြ ကန္ေတာ့ၾကၿပီး
ထကာငိုေၾကြး ယခင္ေရွးလုိ
ဆုမေပးႏုိင္ေတာ့ဘူးေနာ္ အေမ
ေၾသာ္.....ေမးခ်င္တာေလး ေမး၍မရ
ေကြ်းခ်င္တာေလး ေကြ်း၍မရ
ေပးခ်င္တာေလး ေပး၍မရ
ရႏိုင္သူမ်ားသတိထားဖို႔
ရွိထားအေမ ျမတ္ႏုိ္းေစဖို႔
ဆုေျခြဆင့္ပြား ေမတၱာအားျဖင့္
ေမ့သားကဗ်ာ ေရးမိပါသည္
သာဓုေခၚႏုိင္ပါေစအေမ...။ ။
ျမင္းမူ ---ေမာင္ႏုိင္မိုး၏ကဗ်ာျဖစ္ပါသည္။
အေမႏွင့္ပတ္သတ္္၍ ေကာင္းေကာင္းႀကီးခံစားမိလုိ႔တင္ျပလုိက္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။။။
No comments:
Post a Comment